Kpt. Tadeusz Lipecki (4.VI.1912 – 29.V.1992 r.)

Nota biograficzna

Tadeusz Lipecki. Urodził się 4 lipca 1912 roku w Lublinie. Po ukończeniu szkoły kadeckiej i zdaniu matury w roku 1935 w Korpusie Kadetów Nr 3 w Rawiczu, od bywa służbę wojskową i w roku 1937 kończy w Modlinie szkołę podchorążych rezerwy broni pancernej. Z kolei rozpoczyna studia na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Poznańskiego, które kontynuuje do wojny. Zmobilizowany 31 sierpnia 1939 r. w stopniu kpr. pch. rez. dostaje przydział do 9 Dywizjonu Pancernego Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, dowodzonej przez gen. bryg. Władysława Andersa, w Lidzborku na granicy Prus Wschodnich. Lyon ten był uzbrojony w Lekkie czołgi rozpoznawcze TKS. Na samym początku Kampanii Jesiennej dywizjon zostaje rozbity - resztę kampanii obywa w Zgrupowaniu płk. kaw. Stefana Hanki-Kuleszy, dowódcy Kresowej Brygady Kawalerii. Dwukrotnie kontuzjowany 25 września dostaje się do niewoli niemieckiej, z której jednak już 1 października ucieka. W Lublinie nawiązuje kontakt z ruchem oporu i wstępuje do Grupy Dywersyjno-Wywiadowczej "Jastrzębiec" konspiracyjnej organizacji "Służba Zwycięstwu Polski" SZP (utworzonej 27 września, jeszcze na dzień przed podpisaniem kapitulacji Warszawy przez gen. bryg. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego), prekursora Związku Walki Zbrojnej - ZWZ (powołanego do życia rozkazem Naczelnego Wodza, gen. dyw. Władysława Sikorskiego z 13 Listopada 1939 roku, który faktycznie tworzono w Kraju od stycznia 1940 r.), późniejszej Armii Krajowej - AK. W tym czasie kol. Lipecki odbył trzy akcje dywersyjne: (i) wypad w Lublinie na telefoniczną stację łącznikową Wehrmachtu, (ii) wypad pod Warszawą celem zdobycia broni, i (iii) odbicie trzech więźniów politycznych z więzienia w Rembertowie. W czasie jednej z nich został ranny. 19 grudnia 1939 r. zawarł związek małżeński z p. Teresą Konopacka, a już 15 maja 1940 r. zagrożony aresztowaniem przez Gestapo, zostaje wysłany przez "zieloną granicę" do Sztabu Armii Polskiej we Francji jako kurier z meldunkami wywiadu. Ze względu na niebezpieczeństwo wpadki na dobrze już strzeżonej przez Niemców granicy, żonę pozostawia w Warszawie. Po łączył się z nią dopiero w Kanadzie po 16 latach rozłąki. Ewakuowany z Francji do Wielkiej Brytanii 26 czerwca 1940 roku, zostaje kolejno przydzielony do: Dywizjonu Rozpoznawczego Korpusu, 16 Brygady Pancernej i 1 Dywizji Pancernej. W stopniu ppor. pełni funkcje adiutanta dowódcy 3 batalionu pancernego. W roku 1942 zgłasza się ochotniczo do służby w Kraju. Po przeszkoleniu jest czasowo wykładowcą i instruktorem na kursach "cichociemnych" Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza. W lipcu 1944 r. zostaje wysłany do bazy "Elba" we Włoszech na zrzut do Kraju. W między czasie, rozkazem Naczelnego Wodza, zrzuty zostały wstrzymane ze względu na postępy ofensywy sowieckiej, a skoczkowie zostali przeniesieni do Bazy Zapasowej Drugiego Korpusu. W październiku 1944 roku został na własną prośbę przeniesiony do 4 Pułku Pancernego "Skorpionów" 2-ej Warszawskiej Dywizji Pancernej Drugiego Korpusu. W ostatniej wielkiej ofensywie Drugiego Korpusu na Bolonię, zostaje ranny przy forsowaniu kanału "Gajana". Po zakończeniu działań wojennych (we Włoszech kapitulacja Niemców nastąpiła 2-go maja 1945 r., na froncie zachodnim, 7 maja) został odkomenderowany do Dowództwa 2-go Korpusu, Oddział Informacyjny Łączności z Krajem i pozostał tam do czasu demobilizacji w stopniu kapitana. Do Kanady przybył w roku 1949 i osiedlił się w Hamiltonie. Po przejściu na emeryturę, po przepracowaniu 25 Lat w stalowni w Hamiltonie, w roku 1979 za mieszkał z żoną w Ottawie. Pracując w Hamilton, przez 2 i ½ roku pełnił funkcję Zastępcy Delegata na Kanadę Rządu RP na Uchodźstwie i brał czynny udział w pracach zarządu Koła nr23 SPK w Kanadzie .Po przeniesieniu się do Ottawy z miejsca zapisał się do naszego Kota; był inicjatorem naszego Komunikatu, którego pierwszych 16 numerów wydał w latach 1983-1986, będąc w jednej osobie jednocześnie i autorem i redaktorem i maszynistą. Kol. Lipecki jest kawalerem Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) i jest odznaczony: Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi. Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, trzykrotnie Medalem Wojska, Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r., Krzyżem Armii Krajowej i innymi odznaczeniami polskimi i brytyjskimi. Kol. Lipecki jest również inicjatorem pogadanek na tematy historyczno-wojskowe, których sam wygłosił wiele. Już od paru lat te pogadanki cieszą się wielkim zainteresowaniem Polonii ottawskiej, która licznie na nich zjawia się.

Kolega Lipecki odszedł na „wieczną wartę” 29-go maja 1982 roku.